Op 26 november jl, kwam de internationale ontwikkelingsorganisatie, Oxfam, met een rapport waaruit moest blijken dat het aantal rampen dat met het weer te maken heeft, de afgelopen twintig jaar is verviervoudigd. In de jaren tachtig waren er jaarlijks 120 weerrampen, nu zijn er dat inmiddels 500, aldus het Oxfam-rapport.
Om de wetenschappelijke integriteit van dit rapport boven water te krijgen, is het aangeboden aan Dr. Madhav Khandekar, die zich heeft gespecialiseerd in onderzoek naar natuurrampen. Hij is voor het VN-Klimaatpanel (IPCC), Expert Reviewer Climate Change 2007. Hij weet dus waarover hij praat.
Dr. Khandekar begint met de opmerking dat hij teleurgesteld is dat het rapport geen grondige analyse heeft gemaakt van de wereldwijde weer- en klimaatrampen over een langere periode, van bijvoorbeeld 75 of 100 jaar, alvorens met dergelijke beweringen te komen. Er bestaat namelijk een grote hoeveelheid literatuur die vraagtekens zet bij de vele onderwerpen betreffende klimaatverandering en het Oxfam-rapport refereert daar in het geheel niet aan. Verder is de kreet “toenemende weersextremen in recente jaren” zeer omstreden en de vele (peer-reviewed) wetenschappelijke rapporten leveren geen overtuigende associatie tussen Mondiale Opwarming/Klimaatverandering en Extreem Weer.
De conclusie van Dr. Khandekar is dat dit rapport zeer waarschijnlijk niet wetenschappelijk gerecenseerd (peer reviewed) is geweest. In ieder geval niet door een geschoold meteoroloog of atmosferisch wetenschapper. De hoofdauteur van dit Oxfam-rapport, John Magrath, is volgens Dr. Khandekar geen expert op het gebied van Weer en Klimaat.
Extreme weersgebeurtenissen doen zich over de gehele Aarde al voor sinds mensenheugenis, met steeds maar weer nagenoeg gelijke frequenties, maar de huidige mediahype over deze extreme weersgebeurtenissen én verbeteringen in de satelliet- en communicatietechnologie, hebben een perceptie gecreëerd van “toenemende extreme weersgebeurtenissen” in recente jaren. Vele extreme weersgebeurtenissen die vijftig jaar geleden plaatsvonden in alle uithoeken van de wereld, zijn nooit gedocumenteerd of gerapporteerd, vandaar deze perceptie.
Verder laat een zorgvuldige analyse van extreme weersgebeurtenissen van de laatste 100 jaar zien dat gedurende de periode 1945-1977, toen de gemiddelde temperatuur op Aarde gestaag daalde, extreme weersgebeurtenissen zich met dezelfde frequentie voordeden als in de huidige tijd. Dus is het incorrect te beweren dat extreme weersgebeurtenissen zijn toegenomen vanwege recente “mondiale opwarming”.
Enkele voorbeelden van extreme weersgebeurtenissen uit de perioden 1945-1977, die een verwoestende uitwerking hebben gehad op de mensheid, maar nooit aangemeld werden als gevolg van Mondiale Opwarming en/of Klimaatverandering:
• Een tropische cycloon in de Noord-Indische Oceaan (13 november 1970) sloeg toe in Bangladesh, hetgeen resulteerde in wereldschokkend dodental van meer dan 200.000 inwoners.
• De zomermoesson van 1961 veroorzaakte de meest ernstigste overstromingen (in 150 jaar) in vele gebieden, steden en dorpen in India en deze ramp trof waarschijnlijk 75 miljoen mensen in het land.
•De zomermoesson van 1972 veroorzaakte een van de meest ernstigste droogtes in India, welke leidde tot een acuut tekort aan voedsel en granen.
• Gedurende een tweedaagse periode in april 1974, werd er in het Midwesten van de VS het hoogst aantal tornado’s ooit opgetekend! (meer dan 200). Meer dan 35 mensen vonden de dood en er was aanzienlijke materiële schade.
• De dodelijkste en meest ernstigste overstroming in Canada deed zich voor in oktober 1954, toen de restanten van de orkaan Hazel zuidelijk Ontario raakte, waarbij 85 mensen verdronken, de meeste in de buitenwijken van Toronto.
Volgens Dr. Khandekar heeft het Oxfam-rapport het over “toenemende” hittegolven, terwijl er niet gerefereerd wordt aan toenemende incidenten van koudegolven in Zuid-Amerika (Peru, Argentinië) en ook in Bangladesh, India en Vietnam. Verscheidene andere gebieden (t.w. oostelijk Canada, Oost-Europa) hebben melding gemaakt van toenemende incidenten met koudweerextremen in recente jaren. Het IPCC en haar ondersteunende documenten geven geen uitleg over de toename van koudweerextremen in verscheidene gebieden op Aarde. Een toename van extreme weersgebeurtenissen in het koude seizoen, maakt blijkbaar deel uit van de natuurlijke klimaatvariabiliteit en NIET van de “door de mens in gang gezette” klimaatverandering, aldus Dr. Madhav L. Khandekar.
Dr. Madhav L. Khandekar is gepensioneerd wetenschapper van Environment Canada.
Hij is tevens IPCC Expert Reviewer 2007 Climate Change en woont in Unionville, Ontario, Canada.
Dr. Madhav L. Khandekar is gespecialiseerd in extreme weersgebeurtenissen. Hij is B.Sc. in Wis- en Natuurkunde, M.Sc. in Statistiek (Pune Universiteit, India) en zowel M.Sc. als Ph.D in Meteorologie aan de Florida State Universiteit.
Het Nederlandse Oxfam-artikel is te lezen op:
http://www.oxfamnovib.nl/id.html?lang=http://www.jrnet.com/n?ch=ONN&ch=onn&id=10582&from=3685
Het volledige rapport (in het Engels) is te vinden op: http://www.oxfamnovib.nl/media/download/Rapporten/WeatherAlertPaper_211107.pdf
Om de wetenschappelijke integriteit van dit rapport boven water te krijgen, is het aangeboden aan Dr. Madhav Khandekar, die zich heeft gespecialiseerd in onderzoek naar natuurrampen. Hij is voor het VN-Klimaatpanel (IPCC), Expert Reviewer Climate Change 2007. Hij weet dus waarover hij praat.
Dr. Khandekar begint met de opmerking dat hij teleurgesteld is dat het rapport geen grondige analyse heeft gemaakt van de wereldwijde weer- en klimaatrampen over een langere periode, van bijvoorbeeld 75 of 100 jaar, alvorens met dergelijke beweringen te komen. Er bestaat namelijk een grote hoeveelheid literatuur die vraagtekens zet bij de vele onderwerpen betreffende klimaatverandering en het Oxfam-rapport refereert daar in het geheel niet aan. Verder is de kreet “toenemende weersextremen in recente jaren” zeer omstreden en de vele (peer-reviewed) wetenschappelijke rapporten leveren geen overtuigende associatie tussen Mondiale Opwarming/Klimaatverandering en Extreem Weer.
De conclusie van Dr. Khandekar is dat dit rapport zeer waarschijnlijk niet wetenschappelijk gerecenseerd (peer reviewed) is geweest. In ieder geval niet door een geschoold meteoroloog of atmosferisch wetenschapper. De hoofdauteur van dit Oxfam-rapport, John Magrath, is volgens Dr. Khandekar geen expert op het gebied van Weer en Klimaat.
Extreme weersgebeurtenissen doen zich over de gehele Aarde al voor sinds mensenheugenis, met steeds maar weer nagenoeg gelijke frequenties, maar de huidige mediahype over deze extreme weersgebeurtenissen én verbeteringen in de satelliet- en communicatietechnologie, hebben een perceptie gecreëerd van “toenemende extreme weersgebeurtenissen” in recente jaren. Vele extreme weersgebeurtenissen die vijftig jaar geleden plaatsvonden in alle uithoeken van de wereld, zijn nooit gedocumenteerd of gerapporteerd, vandaar deze perceptie.
Verder laat een zorgvuldige analyse van extreme weersgebeurtenissen van de laatste 100 jaar zien dat gedurende de periode 1945-1977, toen de gemiddelde temperatuur op Aarde gestaag daalde, extreme weersgebeurtenissen zich met dezelfde frequentie voordeden als in de huidige tijd. Dus is het incorrect te beweren dat extreme weersgebeurtenissen zijn toegenomen vanwege recente “mondiale opwarming”.
Enkele voorbeelden van extreme weersgebeurtenissen uit de perioden 1945-1977, die een verwoestende uitwerking hebben gehad op de mensheid, maar nooit aangemeld werden als gevolg van Mondiale Opwarming en/of Klimaatverandering:
• Een tropische cycloon in de Noord-Indische Oceaan (13 november 1970) sloeg toe in Bangladesh, hetgeen resulteerde in wereldschokkend dodental van meer dan 200.000 inwoners.
• De zomermoesson van 1961 veroorzaakte de meest ernstigste overstromingen (in 150 jaar) in vele gebieden, steden en dorpen in India en deze ramp trof waarschijnlijk 75 miljoen mensen in het land.
•De zomermoesson van 1972 veroorzaakte een van de meest ernstigste droogtes in India, welke leidde tot een acuut tekort aan voedsel en granen.
• Gedurende een tweedaagse periode in april 1974, werd er in het Midwesten van de VS het hoogst aantal tornado’s ooit opgetekend! (meer dan 200). Meer dan 35 mensen vonden de dood en er was aanzienlijke materiële schade.
• De dodelijkste en meest ernstigste overstroming in Canada deed zich voor in oktober 1954, toen de restanten van de orkaan Hazel zuidelijk Ontario raakte, waarbij 85 mensen verdronken, de meeste in de buitenwijken van Toronto.
Volgens Dr. Khandekar heeft het Oxfam-rapport het over “toenemende” hittegolven, terwijl er niet gerefereerd wordt aan toenemende incidenten van koudegolven in Zuid-Amerika (Peru, Argentinië) en ook in Bangladesh, India en Vietnam. Verscheidene andere gebieden (t.w. oostelijk Canada, Oost-Europa) hebben melding gemaakt van toenemende incidenten met koudweerextremen in recente jaren. Het IPCC en haar ondersteunende documenten geven geen uitleg over de toename van koudweerextremen in verscheidene gebieden op Aarde. Een toename van extreme weersgebeurtenissen in het koude seizoen, maakt blijkbaar deel uit van de natuurlijke klimaatvariabiliteit en NIET van de “door de mens in gang gezette” klimaatverandering, aldus Dr. Madhav L. Khandekar.
Dr. Madhav L. Khandekar is gepensioneerd wetenschapper van Environment Canada.
Hij is tevens IPCC Expert Reviewer 2007 Climate Change en woont in Unionville, Ontario, Canada.
Dr. Madhav L. Khandekar is gespecialiseerd in extreme weersgebeurtenissen. Hij is B.Sc. in Wis- en Natuurkunde, M.Sc. in Statistiek (Pune Universiteit, India) en zowel M.Sc. als Ph.D in Meteorologie aan de Florida State Universiteit.
Het Nederlandse Oxfam-artikel is te lezen op:
http://www.oxfamnovib.nl/id.html?lang=http://www.jrnet.com/n?ch=ONN&ch=onn&id=10582&from=3685
Het volledige rapport (in het Engels) is te vinden op: http://www.oxfamnovib.nl/media/download/Rapporten/WeatherAlertPaper_211107.pdf
